• różnice w odporności psychicznej czy wrażliwości emocjonalnej - generalnie odpowiadają za to, że nie wszyscy cierpią na nerwice.

• - każda choroba somatyczna może sprzyjać nadbudowie nerwicowej czynnościowej, każda choroba zmniejsza odporność psychiczną.

• - do rozwijania się zwłaszcza cięższych stanów nerwicowych przyczyniają się zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym, do których doszło w dzieciństwie, w życiu płodowym czy też zmiany okołoporodowe.

• - to, co czynnościowe, może powodować też zmiany organiczne, np. rozszerzenie naczyń krwionośnych w mózgu pod wpływem emocji powoduje bóle głowy, zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego. Powstają zmiany wieńcowe. Wtedy mówimy o chorobie psychosomatycznej.

Nerwice - jest to stan permanentnej mobilizacji układu wegetatywnego na szczeblu ośrodkowego układu nerwowego, a objawy wyrażają się zakłóceniem funkcjonowania różnych narządów. Każda nerwica jest psychogenna.

Objawy osiowe nerwicy bez względu na inne objawy:

• egocentryzm

• objaw błędnego koła

• lęk wtórny, zinternalizowany

• objawy wegetatywne

Egocentryzm - przekonanie chorego, że nie ma ludzi bardziej cierpiących i nieszczęśliwych niż on, skłonność do eksponowania swego cierpienia, zamknięcie się w kokonie urazów, widzenie świata przez pryzmat własnego Ja. Ten objaw zawiera w sobie niechęć do samego siebie, do losu, który skazał na dane cierpienie, gdy inni są tacy szczęśliwi. Chory nie dostrzega, że inni są też jakoś obciążeni. Działa zasada jedności klimatu uczuciowego. Klimat wewn. danego człowieka wpływa na jego stosunki z otoczeniem. Egocentryk jest wrogiem samego siebie i ten klimat roztacza na innych. Powstaje:

Błędne koło - egocentryk woła o pomoc, a otoczenie się odsuwa. Im większa próżnia, tym głośniejsze wołanie, a im ono głośniejsze, tym większa próżnia.

Lęk - o nerwicy mówimy, gdy uwaga chorego odsuwa się od pierwotnego źródła lęku, zaś zostaje skoncentrowana na objawach, na funkcjonowaniu własnego ciała. Chory odsuwa się od otoczenia. Działanie organizmu budzi niepokój. Ważne staje się wtórne źródło zagrożenia. To wszystko, co odbywa się poniżej progu świadomości w normalnej sytuacji, w nerwicy przesuwa się do świadomości. Im bardziej chory boi się o swoje serce, tym gorzej ono działa. Błędne koło nerwicowe, obejmujące cały organizm. Te objawy są rzeczywiste, nie są symulowane. Stałe napięcie autonomicznego układu nerwowego powoduje stałe napięcie mięśniowe, stałe zmęczenie. Bóle, też wynikające z napięcia układu mięśniowego. Samoczynne napędzanie się objawów, nieustająca dysfunkcja różnych układów. Totalna dysfunkcja układu wegetatywnego, stałe zmęczenie, napięcie, hipochondryzacja, ześrodkowanie uwagi na stanie własnego organizmu.